Vlak voor de overgang van mijn vader mochten mijn broer en ik allebei een cadeau uitkiezen.
Het laatste, fysieke cadeau dat we van hem mochten ontvangen. Ik was toen negen.
Mijn broer koos voor een Nintendo Gameboy, wat in die tijd heel populair was.
Ik koos een spel. Het spel Levensweg, en pantoffels.
Van die dierenpantoffels weet je nog, volgens mij waren het honden pantoffels…
Niet voor niets.

Voor wie het niet (meer) weet, Levensweg is een bordspel en lijkt een beetje op Ganzenbord.
Het is geschikt vanaf een leeftijd van 8 jaar en voor 2 tot 6 spelers.
Het spel probeert een mensenleven te simuleren, waarbij men zo rijk mogelijk dient te worden.
Ieder leven start met school en dat geldt ook voor het leven van Levensweg. Alles draait om het maken van keuzes. 
Ga je na de middelbare school een opleiding volgen of meteen aan het werk? Besluit je om een verzekering af te sluiten of neem je een risico? Bouw je schulden op en betaal je ze zo snel mogelijk af of stapelen de schulden zich op en betaal je daar bovendien ook nog rente over? Waar ga je wonen en met wie? Kies je voor kinderen of niet? Enzovoort.

Nu jaren later zie ik hoe typerend die (on)bewuste keuze toen al voor mij was. Als kind was ik al gefascineerd door levensvragen, was ik dol op spelletjes, en won ik ook vaak. Dat winnen en de levenskracht schijn ik van mijn biologische moeder te hebben. Nu kan ik dat winnen niet echt plaatsen. Winnen heeft voor mij geen toegevoegde waarde.
Het leven is geen competitie. Wel vind ik het leuk om mijn grenzen te verleggen en om doelen te bereiken.

Het spel staat ook symbool voor de weg die we allemaal mogen bewandelen. In ons eigen tempo, met veranderingen die avontuurlijk zijn en het leven waardevoller maken. Nu en in de toekomst.
Voor mij draait het leven niet om materiële zaken. Ik weet hoe het is om veel geld te hebben, maar ook om schulden te hebben. Ik heb geen tonnen op de bank, geen groot huis, geen dure auto, geen kinderen, ik ken mijn biologische familie niet. Maar weet je, ik voel me waanzinnig rijk. En dat heb ik diep van binnen altijd zo gevoeld. Ik heb niets of niemand in mijn leven nodig om mezelf gelukkig te kunnen voelen.

Mijn focus ligt op wat ik wel heb. Ik leef in overvloed, inclusief ziektes, tegenslagen, verliezen, heftige ervaringen. 
Het zijn allemaal cadeaus die mijn leven verrijken. Iedere ervaring in mijn leven was en is absoluut noodzakelijk om me te brengen waar ik nu sta. En dat geldt voor iedereen. Iedereen heeft zijn eigen rugzak.

Waarom deel ik dit? Een paar jaar geleden had ik nooit kunnen denken dat ik zoveel mooie mensen zou mogen ontmoeten. En ook niet dat ik wekelijks duizenden mensen online mag bereiken.
Om mij heen zie ik veel vrouwen, en mannen, die zelf (nog) niet in zien hoe bijzonder en krachtig ze zijn. Dat is oké, maar ik wil je er graag aan herinneren dat jij en het leven zoveel te bieden hebben. Alles is mogelijk.

Laat je niets wijs maken door een ander. Al denkt de hele wereld er anders over. Neem zelf je verantwoordelijkheid. Ook als dat betekent dat je ‘afscheid’ dient te nemen van bepaalde mensen, overtuigingen en gewoontes in je leven.

Durf van de gebaande paden af te gaan, dan vind je de mooiste schatten.
Geniet van jouw Levensweg!

Mijn mooiste cadeau ooit, dat is zonder twijfel Levensweg. Letterlijk en figuurlijk.
En natuurlijk die mooie honden pantoffels aan mijn voeten…. 😉

Ben benieuwd naar jouw mooiste, fysieke cadeau ooit… Leuk als je het met mij wilt delen! 

Liefs,
Siti