Ok misschien niet het meest chique onderwerp, maar ik speel graag open kaart. Ben namelijk dol op kaarten, in de breedste zin van het woord. 
Vroeger riep ik altijd: ‘Nee, ik ga noooooit vreemd!’ Totdat.. ik twintig jaar geleden zelf vreemdging. En nee, daar ben ik echt niet trots op, maar ik kan het ook niet meer terugdraaien. En eerlijk gezegd wil ik dat ook niet, omdat het onderdeel is van mijn reis. Het leven is om te leven en als Ziel wil ik zo veel mogelijk ervaringen op doen en blijkbaar had ik uit deze ervaring ook een les te halen.
Dus toen ben ik mezelf vragen gaan stellen. Waarom ben ik vreemdgegaan? Hoe denk ik hier eigenlijk over? Wat is mijn visie over dit onderwerp? Heb ik er iets van geleerd en zo ja, wat heb ik ervan geleerd? Et cetera. En eigenlijk bracht het mij vooral op twee belangrijke inzichten.
Ten eerste vind ik het super fascinerend dat zoveel mensen er een negatief oordeel over hebben. Überhaupt een oordeel hebben vind ik bijzonder. Een mening, ok. Maar waarom ergens een oordeel over hebben? Wie bepaalt of iets al dan niet goed of fout is. In mijn visie is er geen goed of fout, het is slechts hoe men iets ervaart. Als je het vanuit het grotere geheel bekijkt zijn we allemaal onderweg. Alles en iedereen is met elkaar verbonden.
En ten tweede bracht het mij tot het inzicht dat eigenlijk velen van ons gaan vreemdgaan. Is het niet bewust, dan is het wel onbewust. Want is de relatie die je met jezelf hebt niet de allerbelangrijkste relatie? Hoe vaak zeg je niet het een en doe je vervolgens het ander? In hoeverre ben je dan echt trouw aan jezelf? Of doe je alsof je trouw bent aan jezelf?
Begrijp me niet verkeerd, ik wil nergens vreemdgaan ‘goedpraten’, maar ik wil er wel een ander licht op laten schijnen en je hieraan helpen herinneren voor je een ander of jezelf wellicht onterecht in een hokje plaatst.
Ik denk dat we allemaal wel situaties kunnen bedenken waarin we zelf ‘vreemdgaan’ en niet trouw zijn aan onze eigen normen en waarden. Dat erkennen is al een eerste stap. Laten we stoppen met elkaar veroordelen, om welke reden dan ook. Niemand is heilig en tegelijkertijd is iedereen heilig.
We’re all beautifoul Souls. Ja ook, die irritante collega, die chagrijnige buurvrouw, die nare ex of die über vervelende oom of wie je dan ook triggert. We ontmoeten elkaar niet bij toeval. We ontmoeten elkaar met een reden. Het leven is een ko(s)misch spel dat wordt gespeeld. Hierin zijn alle pionnen aanwezig om ons wakker te maken. De vraag is.
Durf je het spel echt te spelen? Of sta je liever aan de zijlijn?
Ben heel benieuwd naar jouw antwoord! Het zou supertof zijn als je het me laat weten.
Mooie dag en veel liefs,
Siti
Ps. Wil je een jaar lang guidance via mij ontvangen? Zodat je meer vanuit je hart kunt gaan leven en je meer bewust wordt van al dat is? Klik dan even op de gele knop hieronder.