Er is iets waar ik mij voor schaamde en eerlijk gezegd weten maar weinig mensen hiervan. Laat staan dat ze het ooit hebben gezien. Gelukkig zie je het ook niet. Al worden steeds meer mensen zich ervan bewust dat als je iets niet ziet, het niet wil zeggen dat het er niet is. 😉

De reden dat ik het nu deel, is ten eerste omdat ik het nu durf te delen. Ten tweede, omdat er wellicht iemand is die zich in dit verhaal herkent, op welke manier dan ook en dat eventueel helpend kan zijn. En tot slot, omdat ik hier in slechts 5 minuten zo fantastisch mee ben geholpen dat ik dit iedereen gun! Het is zo bevrijdend voor je innerlijk kind en daarmee uiteindelijk ook voor jou als volwassenen.

In het verleden is mij een paar keer gezegd dat ik niet het achterste van mijn tong laat zien. Met andere woorden dat ik niet alles vertel, dingen achterhoud of niet helemaal mijn hart laat zien. Ondanks dit ook projectie kan zijn en ik natuurlijk zeker niet alles hoef te geloven wat een ander zegt, vind ik het wel belangrijk om zelfreflectie te doen. Dus toen ben ik gaan onderzoeken waarom dit mij triggerde. “Hoezo niet het achterste van mijn tong laten zien? Ik ben toch heel open en stel me toch kwetsbaar op?!”

Totdat het kwartje ineens viel en ik erachter kwam dat ik al sinds mijn kinderjaren iets met mij meedraag waar ik me bewust van ben, maar niet in de gaten had wat voor een impact dit onbewust heeft. In het begin was er het ongeloof, want dit heb ik toch allang geheeld? Maar er is nog altijd een groot verschil tussen iets weten en naar iets handelen. En aangezien ik wel van de ‘practice what you preach’ ben, ontkwam ik er niet aan om hier iets aan te doen. Haha en je herkent het misschien vast wel. Je wilt er wel iets aan doen, maar het staat niet echt hoog op je prioriteitenlijstje. Want ja, als je geen noodzaak voelt om het te veranderen, doe je het ook niet. Zo simpel is het.

Totdat het Universum, of hoe je het ook wilt noemen, ingrijpt en je net zo vaak tekens stuurt, zodat je er wel iets mee moet doen. Of mensen op je pad zet die je verder (kunnen) helpen. Zo is ook Ellen Borsboom van Praktijk Momentje voor Jezelf op mijn pad gekomen. We kennen elkaar via de Human Design In Business Training en er was gelijk een klik.

Toen we het onlangs hadden over onderwerpen als integriteit, gelijkwaardige vriendschappen en relaties vertelde ik haar waarom ik niet altijd het achterste van mijn tong durfde te laten zien. Dat komt, omdat ik mij diep schaamde voor mijn tong – letterlijk. En ondanks dat ik vorig jaar door een spirituele en emotionele rollercoaster ben gegaan en hierin gegroeid ben en me nu veel meer openstel, stelde Ellen mij de vraag. “Zou jij er eens naar willen kijken wat jouw innerlijk kind hiervan vindt? Misschien zit er op onbewust niveau nog wel iets….”

Samen met Ellen maakte ik contact met mijn innerlijk kind, kleine Sety (zo heette ik tot voor 6 jaar geleden). Dat vrolijke, spontane en rebelse meisje dat je hierboven op de foto ziet. Het meisje voor de val.

En ja hoor! De gedachten als ‘wat ben ik dom, had ik nu maar geluisterd en niet zo eigenwijs gedaan’, kwamen direct naar boven. Want wat is er nu gebeurd?

Toen ik een jaar of acht was, balanceerde ik regelmatig op het smalle muurtje naast ons huis. Letterlijk en figuurlijk het randje opzoeken. Dat deed ik als kind al graag en nu nog steeds haha. Ondanks de vele waarschuwingen van mijn ouders, ging ik gewoon door. Totdat het natuurlijk een keer misging en ook goed mis. Ik viel van het muurtje met mijn tong op de grond. Het bloedde zo heftig dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest, en daar bleek het te laat. Mijn tong was kapot met uiteindelijk een soort van winkelhaak als gevolg. Wel kreeg ik toen dagenlang alleen maar waterijsjes, wat ik als kind toen geen straf vond… 😉 

Lang verhaal kort. Binnen 5 minuten wist Ellen tot de kern te komen en transformeerden we dit ‘jeugdtrauma’ wat ik al die jaren met mij meedroeg. Met als resultaat: een blij innerlijk kind, een opgeluchte volwassenen en het gevoel van vrijheid om nu eindelijk echt het achterste van mijn tong te laten zien. Letterlijk & Figuurlijk. Just be warned! 😛

Many thanks to Ellen. Ellen is een transformatiecoach en therapeut met een holistische aanpak. En met haar energietype als Projector een kei in het gidsen van anderen. Bovenal is ze een geweldig mens met een schat aan kennis en ervaringen. Momenteel is ze bezig om zichzelf te genezen van de diagnose borstkanker. Daarin is ze volhardend in en dat is bewonderenswaardig. Vanaf mei start ze met nieuwe coaching trajecten waarin al haar expertise gebundeld is en leert ze je hoe je lekkerder in je vel kan komen te zitten. Mocht je daar geïnteresseerd in zijn, dan nodig ik je uit om je in te schrijven voor de wachtlijst om op de hoogte gehouden te worden over deze trajecten. Je vindt de link hieronder.

Voor de human design kenners onder ons. In mijn chart heb ik poort 39 gedefinieerd en deze zit tevens in mijn noordknoop, dat wijst naar mijn levensdoel die mij verder brengt in dit leven. De poort van provoceren, triggeren. Deze poort is top, maar kan super confronterend zijn voor de mensen om mij heen. Wat ik met deze poort doe, is mensen wakker schudden. Bewust maken. Ik zie waar het anders kan en dat maakt dat soms mensen zich ongemakkelijk bij mij kunnen voelen, omdat mijn energie al confronterend kan zijn.

Voor de mensen die wel openstaan voor persoonlijke en/of spirituele ontwikkeling, ben ik er om te helpen. Niet omdat je dat nodig hebt, maar omdat het gewoon heel fijn kan zijn als je weet dat je er niet alleen voor staat. Misschien beter gezegd, ik ben er om je te ondersteunen. Ik weet intuïtief wat je nodig hebt en kan je dat vervolgens ook geven. Omdat daar mijn kracht ligt.

Voel je vrij om contact met mij op te nemen voor een persoonlijke inzicht-sessie voor meer helderheid en bewustzijn. Uiteraard alleen als je je daar prettig bij voelt en zo niet, dan is dat ook helemaal ok en gun ik je een hele mooie dag!

Liefs,

Siti